Aubanel Rochegude Poésies Amour

  • Auteur/autrice de la publication :
  • Post category:Non classé

Aubanel, Rochegude, Poésies d’Amour / Tròç pichòt de çò qu’avètz mancat per vos donar  l’enveja de legir Aubanel.

Sa poesia es tota viva. Teodor Aubanel

que traparètz dins la bibliotèca del Centre de Ressorgas del Centre Occitan Ròcaguda / à chercher dans la bibliothèque du COR.

La Venus d’Arles (1862) , « beauté pure »

Siás bèla, ò Vènus d’Arle, a faire venir fòu!

Ta tèsta es fièra e doça, e tendrament ton còu

Se clina. Respirant li potons e lo rire.

Ta fresca boca en flor de qu’es que vai nos dire?….. Di pomas de ton sen tan redonda e tan puras.

La beutat te vestís mieus que ta rauba blanc;

Laissa a ti pès tombar la rauba qu’a tis ancas

S’envertolha, mudant tot çò qu’as de pus bèu;

Abandona ton ventre i potons del solèu!

Coma l’eure s’aganta a la rusca d’un aubre

Laissa dins ma braçada estrenhèr en olen ton maubre;

Laissa ma boca ardènta e mi dets tremolants

Còrre amorós pertot sus ton cadavre blanc!…..

La poésia es inspirada per la femna tota jovenòta de Pau Arène…. mai viva que l’estatua antica. Sabèm  pas la reaccion de l’espós…  Ò ! Aubanel es un poèta carnal. La Glèisa fusquèt encolerada per l’imatge d’un rapòrt sexual amb una estatua e encara mai amb un cadavre…. L’ira religiosa seguièt lo poèta duncas a sa mòrt.

En seguida, tirat de « Li filhas d’Avinhon » :

La Vènus d’Avinhon (1885), e totes los critèris de l’amor vist al travers d’un agach d’òme, de l’epòca ?: « Je t’envoie ma Vénus d’Avignon. Après l’amour des étoiles, l’embrasement de la chair; hélas! c’est là tout l’homme, et tant mieux; »

Ò ! quau me levarà la set

de la chata?… A ges de corset:     (chata, provençal per joventa, las ideias tòrtas son falsas!)

Sa rauba, fièra e sens  plecs, mòtla

Son joine sen que non tremòla

Quand marcha, mai s’arredondís

Tan ferme , que subran fernís

Vòste còr dabans la chatona.

Passes plus, que me fas morir, / O laissa-me te devorir /    De potonas!

La nuech fau d’estrangi pantaís:

M’escapes antanlèu que t’ai;

te corre après, jamai t’ajonhe….

Qun arbre pel Paradís?
Qun arbre pel Paradís?

Se dítz, al dintre del Cor, que la trèva de Ròcaguda es venguda a la Descobèrta..