Chemins autour de Fontlabour ALBI 81 / Caminons a l’entorn de Fontlegor
Sul camin passarem : a Asairac, Santa Carèsma, la Guitardiá, traversarem lo riu de Crens o Sèus, contunharem per la(s) Fargas, la Boria nauta (boria mai anciana) e acabarem pel castèl que sas tèrras son ara lo gòlf de Lasbórdas.
Despart dabans la glèisa de Fontlegor, del sègle XIX
« Lo Fonlabor actual èra una antica possession de l’abadiá de Concas. L’Albigés 
ancian èra claufit de possessions ligadas a de donacions : lo priorat de N.D.de l’Audèrn d’Ambialet relevava de sant Victor de Marselha ; de proprietats mai modèstas coma la Granja de Bernac, dependenta dels abats de Bonacomba, es estada bastida ambe l’excellenta pèira del causse, çò qu’a permés que traversessa los sègles; lo priorat de Fonlobor, en « pèira veirenca » – coma me l’a designada un maçon per parlar del calquièr de Carlús o Rantelh – agèt pas tant de resisténcia fàcia als elements… »
1° estapa per Castèlnòu perdut dins las tuas. Lo siti del Castèlnòu de Bonafons foguèt causit per Ramond VII de Tolosa, per i far fondar un vertadièra fortalesa dominant Tarn e susvelhant Albi e l’Albigés.
Oc! Plòu!
« Lo Castèlvièlh del temps del compés èra cunhat entre doás grandas fortalesas : la catedrala e la Berbia d’una part & lo Castèlnòu de Ramond VII – e dels Sicards qu’après 1270 vendràn de bons servidors del rei de França – que passarà quitament dins la familha dels Levy-Mirepoix, ancians aliats dels Montfòrts, tenguent en ròtle de susvelhança d’Albi, la fisèla al rei de França, del temps ont los Anglò-gascons mestrejavan un temps de possessions tant al nòrd coma a l’èst d’Albi, dins del Roergue vesin. Doncas, Castèlnòu venguèt alara un dels barrolhs per aparar Albi costat nòrd-oèst. »
Ò, los armorièrs centenaris…. los de la seda… que cal pas mesclar amb « l’amorièr-platana » utilisat per faire d’ombra… Gaitatz la fuèlha qu’es pas la metèissa.
[slideshow_deploy id=’6861’]
« Azerac », cargat d’istòria. Asairac un dels noms los mai ancians. Lo tenament restacat es terra nòbla, non assujetit a la talha.
« ….avèm pogut reténer sonque lo cas d’aquela familha que mai teniá de bens nòbles dispensats de talhas abans 1600 dins lo consolat. D’efièch Helie de Gasquet, e designat senhor d’Asairac, èra una de las mai ancianas proprietat e familha nòblas del territòri del consolat sul camin de Terçac (totjorn designada en francés jol tèrme de « château d’Azérac »). »
Seguisson una longa rota, lo camin de Santa Caresma (VC 56) puèi lo camin de la Guitardiá (VC 57)
[slideshow_deploy id=’6870’]
Retorn pel Camin de las Fargas CV3
[slideshow_deploy id=’6865’]