Jean-Pierre Fondecave, escultor, mèstre de sa matièra d’eleccion : la fusta s’inscriu dins una cèrca que ven d’una volontat de tornar plaçar l’escultura dins una modernitat, en tornant trapar una foncion culturala. Aital, l’artista prepausa una alternativa al figuratiu naturalista tradicional, vision classica de l’escultura, dins una quista de sens fondamental.

Perseguissent pausadament, opausa a l’escampilhament impressionista de Rodin una volontat de puretat, al sensualisme mediterranèu de Maillol lo despolhament de l’estil fins a l’austeritat e, a l’intellectualisme qualques còps forçat de l’art modèrne, l’immediatetat de las fòrmes.

Pendent lo mes de febrièr, l’artista catalan nos presenta 18 de sas esculturas, amb notadament l’Occitana, mesa en vèrses aquí en lenga nòstra :

Occitana
Las que son d’aicí, fecondadas per l’Autan
Al lièch blau del granit, an lo còr occitan
d’idèas d’independéncia, libertats ofèrtas.
L’agach sens destorn e las pòtas dubèrtas
bevon al solelh, luènh dels fuòcs ancillaris,
balhan de resonància al perfum de lor país
d’accents de clartat als cantons foscs de las cors
e pòrtan los secrets de Jòi e Fin’amor.
An sabor de las nuèch de doça errància,
una tendra ironia, un brin d’impertinéncia,
de mots inacabats promés a l’endeman
e de sosentenduts lançats del cap de la man.

La mòstra serà acompanhada de croquís e poèmas de sa companha, Chistiane Fondecave.L’estrena se farà en preséncia dels dos artistas lo dissabte 8 de febrièr al Centre Occitan Ròcaguda, 28 carrièra Ròcagude, a 17 oras.

Jean-Pierre Fondecave, sculpteur, maître de sa matière d’élection : le bois s’inscrit dans une recherche procédant d’une volonté de resituer la sculpture dans sa modernité en retrouvant une fonction culturelle. Ainsi il propose une alternative au figuratif naturaliste traditionnel, vision classique de la sculpture, dans la recherche d’un sens fondamental.