La VELHADA POESIA del 28 de Març.
Les gens viennent avec les poèmes qu’ils aiment, eux. Que le poète soit renommé ou non. Il suffit de l’aimer et de faire partager son choix à ceux qui écoutent. Soirée amicale qui se finit par des douceurs de bouche…. gâteaux!!!
Disèm velhada perque i a totjorn un quicòm de bon a manjar a la fin de la serada e que se fa apuèi sopar. La causida èra liura, cadun portava çò qu’aimava. De monde èran venguts amb una, o mai d’una poesia.. , los saberuts amb la bibliotèca, d’autres pas qu’amb las aurelhas… Èrem plan e tot se passèt plan. Josèp Vailet, August Delfau, Aubanèl, Perbòsc, Miquèl Andrieu e plan d’autres son estats los poètas invitats… Al gost de cadun, del pichòt rimalhur dimenjal al « Mèstre Reconegut ». S’agissiá d’aimar e de faire aimar a lo qu’escotava. Jacme Azais portat amb fòrça vam per Joseta serà probable en « Descobèrta » la sason que ven.
Suite 2 poèmes en cadeau / Seguida doas poësias en cadèu
L’AMA DE LA SELVA Calelhon (La tèla del temps)
L’ama de la selva es pastada de mistèri :
Jos las voltas de frescor
se parla a votz de velor
coma dins una glèisa e un cementèri.
L’ama de la selva es pastada de tendresa
amagant bèstias e niùs
e las fadas e los dius
resconduts dins lo sen de sa randura espessa.
L’ama de la selva-es aital que me pensi-
finta las espelisons,
lo trescòl de las sasons,
e plega tot dins una capa de silenci.
L’ama de la selva es pastada d’armonia :
los cants lirics de l’amor
e los planhs de la dolor
li son mesclats dins una larga sinfonia.
L’ama de la selva es pastada de fisença,
sap que lo sòl prigond
noirís son sang fecond
e que, sul poiridièr, levarà la semença.
¤
Ò selva, ieu voldriái aver ton ama blosa,
aver tas mans de frescor,
la fisançosa suaudor
de ton silenci e ta tendresa caritosa ;
aver ta votz armoniosa e pertocanta
e ton vam poetic
per, dins mon cant liric
far clantir l’imne sant de la vida vidanta !
PER MARCON (Ferran Delèris « Mesclum », dins la colleccion « Messatges » IEO edicions) Per crompar de libres en occitan, ideco
1 Ont es ton còrs 2 Seriás lo vent
Ont es ton arma? Benlèu la lutz
Siás, tu, de carn, Vendriás lo ser
O pas qu’alen? Al nòstre ostal?
¤
3 Siás tu, segut 4 Lièges las armas
Sul cadieiràs E nòstre còr?
Al ras del lum Perdona-nos
Còsta l’armari? De viure encara?
¤
5 Sabes lo temps 6 Auriás vençut 7 Auriás la patz?
E mai l’espandi? La paur del jorn, Auriás l’oblit?
Sabes los libres L’angoissa sorna Pòdes dormir
E l’endeman? De nuèches longas? Sens cachavièlha?
¤
8 Auriás maltrach 9 Seriás de carn 10 Te pòdes sèire
De ta partença. O pas qu’alen? E m’esperar
Te plorariás Seriás l’enfant? Siái pel camin
De nòstre dòl? E ieu lo paire? AquÍ que veni.
T’embufes pas, vau arribar. I a bèl briu que siái partit.
A! A! A! Vos agrada? Per crompar de libres en occitan, ideco