Marcelle Delpastre à ARPO, ALBI
Ce fut une bonne soirée / Fusquèt une serada bona, lo public atentiu s’arrapava a la poesia lemosina que passava sens esfòrces per totis los qu’avián l’occitan dins l’aurelha al mens. Los autres avián l’apebason de la lectura en revirada francesa. Cal ajustar que la votz tota cauda de Luça nos potava l’adaptacion en lengadocian…. Sortit del public la votz de Girard de Marssac fasquèt parèlh. Girard, as fait de radiò, aquò se sap fanton, t’amagues pas. Te caldrà ajustar a la còla ARPO del CCOA!!
En français et en occitan la poésie de Marcelle Delpastre a séduit ou plutôt touché au coeur les auditeurs… Medèu apporta « una cançoneta » de Loïsa Paulin, une délicieuse voix de femme, à l’accent occitan parfait nous fit cadeau d’une poésie ement mélodieux, de Cubaynes (aquel merita d’esser conegut… son vocabulari es tròp polit…) etc……
Lo cadèu, va legisses amb ela : Lo sang de la tèrra
Que la terra a dau sang jos sa peu (pèl).
A de la peu segur, la tèrra. Coma l’irange e las peras, coma l’aubre sa ruscha (rusca), e l’òme fòrt sa codena.
la tèrra a de la peu, la charn dejos, lo sang mai las granas.
Dins l’aiga noiriciera, la tèrra pòrta sas granas.
Dau sang roge en sas venas, dau sang bluei jos la ruscha.
Dau sang viu, e lo fuec (fuòc), la tèrra es chauda coma un ventre chaud,
coma lo jau (gal) dins sas plumas, la chabra (craba) e las sauvatginas,
plena de jòia mai de doléncia.
E lo sang que li raia solelh en lo negre dau còrs (còs) lai madura la peire-grana
__ per quaus meissons __ quala frucha __ quala paciença…