TÈXTES PEBRATS (textes poivrés),
Lo nòstre Ròcaguda aimava « les feuilles » – dels libres- e « las filhas »…., diguèt un jorn Monsur Dessachy, dins un acorç que faguèt titol de sa conferéncia, lo jorn de 
l’inauguracion de l’esposicion.
Jamai se maridèt pas, ni a la glèisa, ni a la comuna…. mas se ditz que l’auriá fach « de la man gaucha »… e mèmes qu’auriá ajut un enfant de l’amor…. endacòm dins lo campestre….
ø
ø
ø
ø
ø
E la neboda, avalida suls ginolhs de la glèisa e canongèssa en mai…. brutlèt los libres licencioses. Sens ba legir??? un tot pichòt còp d’uèlh?? pas que per vèire se los CAL brutlar?
La mentalitat de Monsur de Ròcaguda sentís son sègle XVIII. Tota païsana i es « bergièra »… Se volètz saupre cossí Voltaire e son mitan corrisiá apuèi las servicialas e lo femelum del campèstre…. Vos cal crompar lo libròt….. Es pas car. Es en venda al Centre Occitan Ròcaguda d’Albi….
Anem… Un tròç per vos balhar un abans-gost… Les sous-entendus sont d’époque. Images, sugestions, érotisme…. Rien du « hard » actuel. « limpar », « gargoleta », « crubeta o orjolet copats » etc…. son tipics dels dobles senses….
L’autre jorn en me permenant L’autre jour en me promenant
Rescontrèri una bergièira, j’ai rencontré une bergère.
Tot en sautant, fialant, fadejant, Tout en, sautant, filant, folatrant
Anam a la font printanièra : Nous allons à la fontaine printanière
Aquí beguèt al gargolet Là, elle a bu à la gargoulette
En resquilhant sus lo pradet. En glissant sur le petit pré.
La bergièra perdèt son fus, La bergère a perdu son fuseau… et même la quenouille. Depuis elle ne file plus…
Lo vertelh emai la fialosa ; la gargoleta
Desempèi non fialèt pas pus.
Mon Dieu que fosquèt malurosa !
Aquí copèt son orjolet Là elle a cassé sa cruche
En resquilhant sus lo pradet. En glissant sur le petit pré.
R. Ginouillac publie les histoires salées Cliquatz per Legir l’article de La Despacha
Article 93