Poësia a 2 voses / Poésie à 2 voix
Tròces tirats de Poesies de Marie-Lise Gayrard-Roger Edicion bilingue. A Doas Voses e a doas lengas, quora l’un-una, quora l’autra-tre / A deux voix en alternance / una lectura embreishada que te menava dins lo monde de Maria-Lisa.
» Je n’aime pas / Qu’il y ait en moi / Ces espèces de brouillards / Qui empiètent sur mon domaine.. » Guillevic Art poétique, Gallimard, 1989. cite-telle en introduction…. /
Maria-Lisa es avugla, per la seguir calia cutar los uèlhses e te prenia la man e te menava ont el volia que visques e qu’aussigues çò qu’éla vesia e ausissia e saufinava. / Les yeux fermés, voir, entendre, sentir comme elle.
….sói filha del cròs (puits de mine) / de mon sen porcelana / perleja un lach escarlata
de la boca de l’ombra / monta una rumor / la lenha canta
las caras son tampadas / las bocas plenas de tèrra / las pèls escorgadas
I a de cadavres de cavals / de femnas ploran / a l’abroa del trauc
los uèlhs macats / memòria definitiva / d’una nivol sanguina
que plòu negre sus la vila
Revèlh antracita d’un país minat / vila atomisada / erranças vertiges
malastre roge / mots al cap / mots de cap / e ma lenga d’Òc / se desliga se desleicha / en poèma / m’abandoni a la fòrça dels mots.
Les veines rougies par l’effort affleurent à la surface hors les couches –
j’extrais une ville nouvelle du dédale obscur des galeries embryon lumineux
La mina tèrra maire portaira ma matritz
Regressus ad uterum dins tos budèls / sejorn intemporal ont amadura la gemma frucha de l’Òbra Granda…….. La pèira sagna jos lo floret
a la miá familha aquel cant transgeneracional en memòria de Jeremias, matricul 1429
Albèrt dit Berton, matricul 5572
Del fons dels esclòps
emplenats de palha
e los rens cenchats
de tabat gris papièr milh
feutre blòda de sarga negra
gilet mòstra de pochon
entendi ton patés lenga dels trabalhaires dels païsans e dels minaires
Oc, ai pas saput resistar….
Fantons, avètz mancat quicòm!
Aquí avètz pas que de tròces e de boncins…Podètz totjorn crompar lo parèlh de libròts al Centre Occitan Ròcaguda.