L’avètz ausida, la lenga,
cossí es polida quand se parla…
L’avètz ausida, la lenga,
cossí es polida quand canta…
Que se n’angue, lèsta e lisa
de vals en vals
se trempar dins las mars,
Que reboldèle de ròcs en ròcs
ambe las aigas montanhalas
e devènga païsbassòla
Que se n’angue rebalar
al païs perpinhanés,
o se frelhar a l’accent marselhés
ont tramontana e mistral
i balhan de vam,
Que, per dessùs las montanhas
sentiga l’Italía o las Espanhas,
Que sautant Garona
se faga Gascona,
Que se carre de cargar
la berreta Bearnèsa
o, que per en càs,
s’encante a charrar
Limosin o Auvernhàs,
E mai se perdèssa a París
e i trapèssa brave escaraunhadís,
totjorn, lo vent d’autan,
que sièga negre
que sièga blanc,
L’autan que s’embufa
i balha pro d’alen
per que s’en tòrna al païs
Son païs de Lenga d’Òc.
Alara, vos, vos que escotatz, demoretz pas aquí a badar,
La vos cal parlar, fasètz la cantar
Que la sonetz patoès, que la sonetz occitàn
es vòstra lenga
Nòstra lenga
que demòra e demorarà
La Lenga Nòstra.
Lo Rocandon